آناتومی داخلی و خارجی قناری
همه چیز درباره قناری
همه چیز درباره قناری
پرپرندگان: فرق اساسى ظاهرى پرندگان با ساير حيوانات وجود پر در روى پوست مى‌باشد. اين پرها غشاء محافظى را براى بدن و پوست به‌وجود مى‌آورند و بدن را از سرما و گرما و صد مه محفوظ نگاه مى‌دارند. از روى شفافى يا کدر بودن پرها مى‌توان به آسانى به سلامت پرنده پى برد. رنگ پرها در نژاد و سويه‌هاى مختلف يکسان نيست و تنوع زيادى در رنگ نژادهاى مختلف وجود دارد. همين تنوع رنگ يکى از عوامل متمايز کردن نژادها و سويه‌هاى مختلف است. معمولاً بين وزن بدن و تعداد پرها نسبت مستقيمى وجود دارد. همچنين از نظر اندازه، نسبتى بين اندازه پر و اندازه بدن ديده مىشود. نژادهائى که اندازه بدن آنها بزرگ است اندازه پرها نيز بزرگ است معمولاً طرز رويش پر پرها از مجارى مخصوصى در پوست به نام مجراى پتيرلا (Pterylae) تشکيل مى‌شوند. اين مجارى و حفره‌ها در تمام نواحى بدن وجود دارد اولين آثار به‌وجود آمدن اين مجارى در پنجمين روز زندگى جنينى پديدار مىشود هر پر در يک فوليکول که در پوست جنين قرار دارد شروع به تشکيل مى‌کند در داخل اين فوليکول پرهاى اصلى تشکيل مىشود. پرهاى اصلى از يک لکه در قاعده فوليکول منشاء مى‌گيرند و به مرور رشد آن زياد و از پوست خارج مىشود، به‌طورى‌که پس از مدتى پرها قابل رؤيت مى‌گردند و به‌تدريج بر رشد اين پرها اضافه مى‌گردد و قسمت‌هاى مختلف پر فرم مى‌گيرند و تشکيل مى‌شوند. تغذيه پرها به‌وسيله? پولپ‌هائى در پوست انجام مىشود که داراى مويرگ‌هاى خونى هستند. اين مويرگ‌ها در هنگامى که هنوز پر ميله‌اى است زيادتر و طولانى‌تر است ولى به مرور که قسمت‌هاى ديگر پر تشکيل مى‌گردد کوتاهتر مى‌شوند. در پرهائى که کاملاً به رشد انتهائى خود رسيده‌اند تقريباً اين پولپ‌ها از بين مى‌روند. اولين آثار تشکيل رنگدانه‌ها ملانوبلاست Melano blast در جنين ظاهر مى‌گردد. اين ملانوبلاست‌ها در جرم پرها جا مى‌گيرند و در طى مرحله تشکيل شدن پرها به قسمت‌هاى مختلف پر مانند ساق اصلي، ريش و ريشک‌ها و ريشک‌هاى فرعى مى‌روند و سبب رنگين شدن پرها مى‌گردند. علت تنوع رنگ پرها وجود رنگدانه‌هاى مختلف و همچنين طرز قرار گرفتن آنها مى‌باشد. انواع پر: ساختمان پرها در نقاط مختلف بدن پرندگان از نظر شکل و حتى رنگ و اندازه مختلف است پرهاى بال مخصوص پرواز و ساير پرها براى گرم نگهداشتن و محافظت بدن است. معمولاً سه نوع پر در بدن مرغ قابل تشخيص است که شامل پرهاى بزرگ يا شاه‌پرها، پرهاى کوچک يا پوش‌پر، پرهاى سوزنى‌شکل. پرهاى بزرگ يا شاه‌پرها اين پرها از خارج بدن پرنده را پوشانده‌اند و در زير آنها ممکن است پرهاى ديگر قرار گرفته باشد. پرهاى بال و دم جزء اين دسته به‌شمار مى‌رود. تعداد پرهاى بزرگ کم و بسته به نژاد و جنس فرق مى‌کند. پرهاى بزرگ داراى يک شاخه اصلى (Quill) مى‌باشد که در پائين توخالى و در بالا توپر است قسمت توخالى آن به‌نام کالاموس (Calamus) و قسمت توپر آن به نام راشيس (Rachiss) ناميده مىشود. قسمت توپر از دو طرف داراى شاخه‌هاى فرعى است که به آنها ريش (Barber) مى‌گويند از هر يک از اين ريش‌ها شاخه‌هاى فرعى ديگرى به موازات هم از دو طرف جدا شده که به آنها ريشک يا Barbules گويند. شاخه‌هاى فرعى در قسمت انتهائيى خود داراى انشعابات کوچکترى مى‌باشد. پرهاى کوچک يا پوش‌پر: اين پرها معمولاً تمام بدن را فرا مى‌گيرد و اغلب پرهاى بزرگ در بعضى از قسمت‌ها روى آنها را مى‌پوشاند (مانند بال‌ها) وظيفه اين پرها حفظ و پوشش بدن است و تعداد آنها فوق‌العاده زيادتر از پرهاى بزرگ مى‌باشد. پرهاى سوزنى شکل اين پرها در زير پرهاى کوچک قرار گرفته و داخل فوليکول کوچکى که در لايه اپيدرم پوست بدن پرنده فرو رفته است. طرز رويش پر:پرها از مجاري مخصوصي در پوست بنام مجراي پر يا(perylae) تشکيل مي شوند . اين مجاري و حفره ها در تمام نواحي بدن وجود دارد .اولين آثار بوجود آمدن اين مجاري در پنجمين روز زندگي جنيني پديدار مي شود .هرپر در يک فوليکول که در پوست جنين قرار دارد شروع به تشکيل مي کند در داخل اين فوليکول ها پرهاي اصلي تشکيل مي شود .پرهاي اصلي از يک لکه در قاعده فوليکول منشاء مي گيرند و بمرور رشد آن زياد و از پوست خارج مي شود ، بطوديکه پس از مدتي پرها قابل رويت مي گردند و بتدريج بر رشد اين پرها اضافه مي گرددو قسمتهاي مختلف پر فرم مي گيرند و تشکيل مي شوند.تغذيه پرها بوسيله پولپ هايي در پوست انجام مي شود که داراي مويرگهاي خوني هستند .اين مويرگ ها در هنگاميکه پر هنوز ميله اي است زيادتر و طولاني تر مي باشد و لي بمرور که قسمتهاي ديگر پر تشکيل مي شود کوتاهتر مي گردند.در پرهاييکه کاملا به رشد انتهايي خود رسيده اند تقريبا اين پولپ ها از بين مي روند.اولين آثار تشکيل رنگدانه هاي ملا نو بلاست در جنين پس از ۸۰ ساعت ظاهر مي شود اين ملانوبلاست ها در جرم پرها جاي مي گيرند وطي مرحله تشکيل شدن پرها به قسمتهاي مختلف پر مانند ساق اصلي ، ريش، ريشک و ريشک هاي فرعي مي روند و سبب رنگين شدن پرها مي گردند.علت تنوع رنگ پرها وجود رنگدانه هاي مختلف و همچنين طرز قرار گرفتن آنها مي باشد . بطورکلي پرها در جنين بترتيب زير تشکيل مي شوند: - در ۶ روزگي سوزن يا ميله داخلي فوليکول تشکيل مي شود. - در ۱۲ روزگي از پوست خارج مي شود. - در ۱۸ روزگي ريش ها از محور اصلي بخوبي خارج مي گردند.