مقاله سایت شهر قناری

قناری زندگی درقفس

قناری , زندگی در قفس محققين زيست شناسي بدين نتيجه رسيده اند كه زندگي در اسارت براي حيوانات مفهومي متفاوت از آدمي دارد. از نظرآنان حيوانات ساكن قفس ها و پاسيو هاي بزرگ كه موجبات زندگي طبيعي نسبي اشان فراهم باشد ، احساس اسارت نمي كنند. قناري ها در طول بيش از 500 نسل همدم آدمي بوده اند. آنان در اين مدت به هيچ وجه خصوصيات نوع وحشي را از دست نداده اند . با شناخت نياز اين فينچ ها مي توان قفس مناسب آنان را اختيار كرد. پرنده در قفس مناسب احساس رضايت داشته و طول عمر كافي خواهد داشت ؛ زيرا كه به منزله آشيانه اش بوده و محلي است كه به او اطمينان و آرامش مي بخشد. يك قناري ، تنها هنگامي كه سر حال باشد ، آواز مي خواند . متاسفانه امروزه تمامي قفس هاي موجود مناسب حال پرنده نيست . استاد پرورش قناري در آلمان ، دكتر كارل روس در سال 1872 قفس هاي تزييني را مورد انتقاد قرار مي دهد. اين قفس كه تنها براي ارضاي حس زيبا شناسي انسان ها ساخته شده اند پر از وسايل زينتي بوده و براي پرنده مناسب نيستند و بع زاويه و گوشه كنار هاي متعدد محيط ، جهت نشو و نما هاي پرنده پارازيت هاي نا مطلوبند. چنين" زندان هايي" به سختي قابل تمييز كردن بوده و پرندگان را نمي توان به وضوح ملاحظه كرد . علاوه بر آن ، قفس ، بيشتر از پرنده جلوه گر است ! برخي قفس ها نيز بسيار كوچكند و سازندگان آنها تنها به جنبه اقتصادي آن توجه كرده اند . پرنده به قفسي به طول حداقل 40 سانيتيمتر نيازمند است . برخي قفس هاي تزييني شايد طولي بيش از 40 سانتيمتر داشته باشند ، اما به خاطر گوشه و زوايايشان بسيار كوچكترند و پرنده محيط خيلي كوچكتري در اختيار دارد. قفس مناسب بايد طولش بيشتر از ارتفاع و ارتفاعش بيشتر از عرض آن باشد . قناري حيوان پر تحركي است . هيچ يك از حيوانات توانايي تحرك پرندگان را ندارند . هوا محيط زيست شان بوده و پرواز نمودن زندگي اشان را تشكيل مي دهد . لذا استفاده از بال ها براي شان حياتي است . از آن جا كه قفس قناري داراي ميانگين طول 50 سانتيمتر است ، مي توان با كار گذاري مناسب ميله ها امكان پرواز را برايش مهيا ساخت. برخوردي آرام و مناسب با قناري موجب جلب اطمينان پرنده و حركات و برخورد شديد موجب ترسش مي شود . در صورت اول به زودي با صاحب خود و كسي كه خوراك خوشمزه در اختيارش مي گذارد ، انس و الفت خواهد گرفت . براي تسريع در جلب اطمينان پرنده ، مي توا يك ساعت خوراك در دسترسش قرار نداد ( توجه شود كه بيشتر از يك ساعت جايز نيست ) !در تمييز ازي روزانه ، ظرف خوراك را براي يك ساعت از قفس دور نگه مي داريم . سپس در قفس را باز مي كنيم تا پرنده داخل اطاق قادر به پرواز باشد . سپس ظرف خوراك را در دست نگه مي داريم تا پرنده آن را ببيند . آن گاه ظرف خوراك را داخل قفسي قرار مي دهيم . پرنده پس از چند بار تمرين ، خود براي تغذيه به داخل قفس خواهد رفت . مهم آن است كه از حركات تند كه موجب وحشت پرنده شودخود داري گردد . به همين ترتيب نيز مي توان پرنده را ترغيب به نشستن روي دست كرد . اغراق در امر گرسنه نگه داشتن و طولاني ساختن آن به مدت چند ساعت ثمري نخواهد داشت ، بلكه زيان آور است . رفتار آرام و يكنواخت شخص نگه دارنده با پرنده حايز اهميت خاص است . در واقع نگه داري پرنده موجب آرامش روحي انسان نيز مي باشد . اهلي سازي پرنده نيز بايد به گونه اي باشد كه او خود به انسان نزديك شود . گرفتن پرنده موجبسلب اعتماد وي مي شود . بايد توجه داشت كه دست انسان براي پرنده به مفهوم يك حيوان وحشي است كه خيال شكار كردن و خوردن او را دارد . اما در صورتي كه پرنده اعتماد و آشنايي لازم را با نگه دارنده داشته باشد ، حتي از گرفتن در دست نيز نخواهد ترسيد . برخي قناري هاي نر كه براي جفت گيري با ماده هاي متفاوت در نظر گرفته شده اند ، ترسي از گرفته شدن با دست ندارند .

نکات و یادآوری

قناری نر وماده درکنارهمدیگر

پانویس

کتاب

لینک سایت